contact:
bart@bartgrietens.com
+31 (6) 1270 8000

Bart Grietens (1982, Mechelen, B) is fotograaf. In 2007 studeerde hij af in fotografie aan de Sint-Lukas Kunsthogeschool Brussel. Hij is zich gaan specialiseren in dans- en theaterfotografie. Zo werkte hij met vele grote Vlaamse gezelschappen, van KVS tot Jan Fabre/Troubleyn en was hij 10 jaar de huisfotograaf van P.A.R.T.S., de vermaarde internationale hedendaagse dansschool in Brussel. Daarnaast maakt hij ook portretten voor de culturele sector. Hierin probeert hij steevast het kwetsbare van de geportretteerde te tonen.

Sinds 2014 woont en werkt Bart in Nederland. Daar werkt hij voor gerenommeerde theatergezelschappen zoals De Nationale Opera, Theater Rotterdam, Jakop Ahlbom Company, de Toneelmakerij en Theatergroep Suburbia.

In 2020 verscheen het boek Gelukkig door Verdiensten, waarvoor Bart drie jaar lang de renovatie van de Amsterdamse cultuurtempel Felix Meritis heeft gefotografeerd. Sinds januari 2020 brengt Bart de verbouwing in beeld van de iconische Citroën-garage in Brussel. Hier opent Centre Pompidou bijhuis KANAL, een nieuw museum voor moderne kunst.

In 2019 ontving Bart de Theaterfotografie Prijs.

CLIENTS

De Nationale Opera – Oorkaan – RAAF muziektheater – Toneelgroep Oostpool – Via Rudolphi – Jakop Ahlbom Company – Theater Rotterdam – het Zuidelijk Toneel – Theater Utrecht – Theatergroep Suburbia – het Nationale Theater – Toneelmakerij – Alexander Vantournhout – Touki Delphine – De Dansers – Bimhuis – MAN||CO – ITS Festival – Academie voor Theater en Dans – ArtEZ hogeschool – Kompagnie Kistemaker –  Kloppend Hert – Koen de Preter – ZOO / Thomas Hauert – Taalunie – Vlaams Centrum voor Circuskunsten – Vlaams Cultuurhuis de Brakke Grond – deBuren – Compagnietheater – TG Stan – KVS – Jan Fabre / Troubleyn – Peter Verhelst / NT Gent – LOD muziektheater – Peeping Tom – P.A.R.T.S. – Wim Vandekeybus / Ultima Vez – Theater Stap – Theater Zuidpool

WINNAAR THEATERFOTOGRAFIE PRIJS 2019

Deze serie spat van de dynamiek, emotie en energie”. “Elke foto leeft en intrigeert”. “God, wat baal ik dat ik dit niet gezien heb”,  “Dit is intelligente scènefotografie in de puurste vorm, waarbij door slimme focus vrijwel elk beeld verbonden wordt door een belangrijk thema uit de voorstelling”. “Zo veel passie, het spat werkelijk van elk beeld”. De fotograaf heeft het weinige licht dat er vermoedelijk was zo weten te vangen dat het fenomenaal werd, in kleur, compositie, energie en emotie. De manier waarop de fotograaf inzoomt en uitzoomt, maakt dat je als kijker vanzelf met de scenebeelden meebeweegt.

Je wilt meer weten. Waar gaat dit over? Waar gaat het naartoe? En zelfs in de verstilde maar toch zo dynamische foto’s voel je de climax. De blijkbare thematiek van het groene plantje focust op het leven en verbindt elk beeld. De breekbaarheid van de natuur versus het geweld van modder en lichamen. Licht en schaduw, als het leven zelf, en dat in een slechts een aantal beelden. Het is rauw, echt, puur en spannend. Je kunt niet anders dan fysiek wakker worden van deze fotoserie.